Bazen hani içimizde birşeyler hissederiz, çok anlam veremediğimiz duygular... Kafada geçen düşüncelerle örtüştürmeye çalışırız ama uymaz. Unuttuğumuz bir şeyler, sanki hatıralar...
Sonra birden hah! deriz işte bu! bulmuşuzdur sonunda eskilerden bir hatıra.
Unuttuğum his; okul arkadaşlarımızla Beşiktaş iskelesinde vapur beklerken, dalganın kıyıda patlamasıyla sırıl sıklam olmuş halimize, kahkahalarla saatlerce gülüşümüzdü.
Üniversite sınavına hazırlanırken, mevsimin değiştiğini farkedemeyişimi, annemin gözyaşlarıyla anlatması.
Kaybolan neydi? o arkadaşlarımız mı? vapurlarla yolculuk etmeyişim mi?
Yoksa mola vermeden koşturmaca yaşam mı? ....
Uzm. Psk. Dilek Kılıç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder