Son Pişmanlık

Sevgi en öznel duygudur.
Arkasında; ama , fakat,  eğer kelimelerini barındırıyorsa, acı kaçınılmaz olur.  Yeryüzündeki her şeye karşı hissedilen bu ortak duygu, kişiden kişiye değişim gösterir. Kültüre, yaşa ya da cinsiyete bağlı değişim göstermez tamamen bireyseldir.

Bazen bu sevgiyi yüreğimizde, bazen aklımızda hissederiz. Yürekteki hep en keskin ve deli dolu olanıdır. Uğrunda canlar yitmiştir, içinde pişmanlık asla barınmamıştır.


 Diğerinde vijdan dışarıya karşı rahat, kendine karşı derin pişmanlık içindedir. Son nefesini verirken, kalp bağırmaya başlar; lanet olsun! değer miydi bunca yaşanmamışlıklara?, bunca sorumluluk saçmalıklarına?. Sadece tek hayatın vardı ve bitti. Akıl başlar ezberletilmiş klasik cevaplara… Kalp sadece acı bir gülümseme ile son kez bakar akla. Yapacak hiçbir şey yoktur artık, Son bir kez nefes alır, son bir şansım daha olsaydı diye iniltiyle yalvarırsın fakat nafile… Derin bir pişmanlıkla elveda dersin hayata, tüm hayalini kurup yapamadıklarına, acı bir elveda…

Hiç yorum yok: